Τα σανδάλια της αντοχής
Σιμά στη δύση του καλοκαιριού,
αγκυροβολώντας το βλέμμα σε γαλάζιο σεντόνι,
στην φυλλωσιά της νιότης μου
ξαποσταίνω.
Νοσταλγικό σεργιάνι βγαίνοντας η
μνήμη
στον φλοίσβο πρωτόγνωρων κυματισμών,
αναμοχλεύει τρυφερά τη δροσιά της ψυχής
μου.
Σε ρόδινη τροχιά φτερουγίζοντας ο
αναστεναγμός,
στο πρόσωπό μου χαμόγελο ανατέλλει
και φορώ ξανά τα σανδάλια της
αντοχής.
Μαρία Βαρταμτζίδου
