39.Μεταλαβιά κι αντίδωρο

Μεταλαβιά κι αντίδωρο

Των σπλάχνων σου το τρέμισμα γίνεται τριγμός,

σημάδι πως ζυγώνει 
η απαράμιλλη ωραιότητα της χαραυγής.

Στοργή ρέει ξέφρενα στο αίμα σου.

Περηφάνια πλημμυρίζει τα μάτια σου,

συγκίνηση που θρέφει την ψυχή του καρπού σου.

Ασταμάτητα θα διασχίζεις την σκέψη του

ως τον ξυπνημό της θανής του.

Μάνα του είσαι και μάννα του θα ΄σαι.

Μεταλαβιά κι αντίδωρο,

ραμμένα στο στρίφωμα της καρδιάς του.

                                        Μαρία Βαρταμτζίδου       9-12-2019